Mensen worden niet door een verhaal bekeerd, ontdekte Bouma in de vele jaren dat hij het goede nieuws van Jezus Christus aan de man probeert te brengen. Hij stond ooit in Hyde Park op de bekende Speaker’s Corner te evangeliseren maar oogstte daarmee geen merkbaar resultaat. Wel veelzeggend was de reactie van een Bengaals meisje (‘je kon alleen haar ogen zien’) dat tegen hem zei, nadat hij op haar school een gastles had gegeven: ‘Ik weet dat wat jij zegt waar is, want mijn vriendin is dakloos en ze woont bij jou.’ Het communiceren van het heil kan volgens Bouma als volgt worden samengevat: ‘De ene bedelaar vertelt de andere bedelaar waar je eten kunt krijgen.’
‘Onbestaanbaar’
Jezus is volgens hem niet gekomen om een religie te stichten, maar om binnen alle levensovertuigingen volgelingen te verzamelen. Hij ervaart dat onder meer bij mensen met een moslimachtergrond. ‘God doet soms dingen die niet bestaan.’ Abraham en Sara konden geen kinderen krijgen, dat was onbestaanbaar. Zo is het bij wijze van spreken onmogelijk dat een Marokkaan christen is.
‘Ik moet telkens weer de plek van het niet-kunnen opzoeken. God roept mensen, niet gebaseerd op hun achtergrond. Het is soms gewoon ondenkbaar dat iemand een ander geloof zou aannemen, want dat betekent dat je vader niet kan worden begraven in het dorp waar hij vandaan komt.’ Pioniers brengen dus ook verwarring in de kerk, concludeerde hij. ‘Maar verwarring is goed.’
Omkopen
Henk Boerman, hoofd IZB Impact, nam tijdens de conferentie een duik in de kerkgeschiedenis om helder te krijgen hoe in de eeuwen vóór ons werd omgegaan met contextualisatie. De Ierse monnik St. Patrick ging daarin heel ver: om de blijde boodschap te kunnen verspreiden werkte hij samen met de Druïden en maakte dankbaar gebruik van Keltische (dus heidense) symbolen. En als het zo uitkwam paaide hij op zijn missionaire rondreizen dorpshoofden met geschenken of kocht ze gewoon om.
‘Het evangelie komt altijd in gebrokenheid naar ons toe’, aldus Boerman, die het thema van de dag nog wat aanscherpte door de aanwezigen te vragen: ‘Gaan we wel ver genoeg om in de context van Christus heel dichtbij te komen?’
LEGO
Tussen de pittige lezingen door was ook ruimte voor ontspanning. Grote trekpleister vormde deze zonovergoten dag de bosrijke omgeving van De Wittenberg in Zeist. Enkelingen kozen ervoor muziek te maken. En een klein gezelschap ontdekte onder leiding van Kaj ten Voorde dat het bouwen met LEGO kan helpen om je eigen geloofsbiografie en je visie op het heil vorm te geven.
Anneke Verhoeven