Dennis van den Bergh is parttime predikant van Levende Hoop in Herentals, een stad ten oosten van Antwerpen. De gemeente werd 45 jaar geleden opgericht door de Belgische evangelische zending. ‘Mijn belangrijkste taak is preken, zorgdragen voor het onderwijs in de gemeente. Ik vind het belangrijk voor mezelf om ook dat steeds als focus te houden. Ik merkte de afgelopen tijd dat ik het predikant-zijn een beetje kwijt was, door alle dingen die geregeld moesten worden vanwege de coronacrisis. Dit is wat ik moet doen: intens met Gods woord bezig zijn.’
‘Toen we niet meer konden samenkomen als gemeente, zijn we redelijk spontaan gelijk met een livestream begonnen', vertelt Dennis. 'Het bleek een groot succes te zijn en ook bevriende kerken genieten daarvan mee. We zijn in Vlaanderen een relatief grote kerk en daarom kijken veel kerken misschien wel naar ons op, al ervaren we dat zelf niet zo. Het is mooi om te zien dat we als kerken meer verbonden zijn met elkaar dan we misschien dachten. We zijn met zo’n 280 gemeenteleden, maar de eerste weken keken er wel 1.000 mensen naar de livestream. Nu zijn andere kerken zelf ook begonnen met streamen, en wordt het aantal kijkers minder. We vinden het belangrijk als gemeente om in deze tijd ook de pastorale zorgen goed in beeld te hebben. Daarvoor proberen we telefooncontact te onderhouden met gemeenteleden. We polsen dan ook hoe de contacten onderling zijn in de gemeente. We merken dat de bijbelstudies die we nu online organiseren, veel beter worden gevolgd dan daarvoor. Er is gelukkig tot nu toe niemand heel ernstig ziek geweest in de gemeente, dat is echt een zegen.’
Warme gemeenschap
Dennis omschrijft de gemeente als ‘een warme gemeenschap’. ‘De gemeente is met 280 leden de grootste evangelische gemeente van Vlaanderen. We hebben nog veel mensen van de eerste generatie in de gemeente, zo’n 100 leden, en ook veel kinderen en jongeren onder de 20 jaar. We zijn een echte regiokerk, zoals de meeste kerken in Vlaanderen. Wat opvalt is ook dat de kerken heel typisch Vlaams zijn. In de grote steden vind je wel internationale kerken, maar hier niet zoveel. Dat is echt een uitdaging voor de Vlaamse kerken. In onze kerken komen nu wel meer mensen van andere origine dan voorheen, maar ze sluiten zich minder makkelijk aan, omdat de gemeenschapszin in onze kerken echt typisch Vlaams is. Een deel van de bevolking heeft geen plaats in onze kerkcultuur, en dat vind ik jammer. We zijn in de afgelopen 45 jaar nogal op onszelf gericht geweest. Hoe kunnen we in de maatschappij van vandaag naar buiten komen als lichtdragers, als evangeliebrengers? Dat is echt de uitdaging voor onze gemeente, en daarom zijn we ook bij de IZB terechtgekomen.’
Hoe komt een gemeente uit België bij de IZB terecht? ‘Op een leiderschapsconferentie van de VEG kwam Ron van der Spoel spreken. Ik vertelde hem over de vragen die in onze kerk leven over hoe we als kerk naar buiten treden. Ik kan wel tien goede preken houden over wat de Bijbel zegt, maar hoe vertaal je dat naar het dagelijks leven? Ron zei: “misschien moet je eens in gesprek gaan met de IZB”. Ik weet nog dat ik de folder van Focus las en dat op de eerste bladzijde stond dat het bij missionair-zijn niet gaat om allerlei activiteiten organiseren, maar veel meer over de vraag hoe je als christen in het leven staat. Het is geen methode. Daar waren we erg blij mee. Er volgden een aantal gesprekken en ik werd enorm enthousiast over Focus, en het kerkbestuur ook. Dit is wat we nodig hebben als gemeente.’
In januari startte Levende Hoop met het Focustraject, als eerste gemeente in het buitenland. ‘Er wordt zeer enthousiast gereageerd in de gemeente. Focus sluit goed aan bij het proces waar we als gemeente in zitten: bijbelstudie gericht op het dagelijks leven. Het is in die zin niet nieuw, maar gaat wel dieper. Hoe ga je je geloof in je leven waarheid laten worden? Dat heeft de IZB ons wel echt gebracht, dat mensen daar de waarde van inzien. Ook op kringen die voorheen niet op die manier werkten, is Focus heel goed opgepakt. Dat heeft mij echt verrast. We hebben ervoor gekozen om in coronatijd verder te gaan, om het niet koud te laten worden. Ook nu moeten we getuige zijn, dat proces gaat gewoon verder. Nadeel is wel dat niet elke kring de technische mogelijkheden heeft. We moedigen daarom iedereen aan om ook individueel met Focus aan de slag te gaan. De Focusdiensten proberen we daar ook meer op aan te laten sluiten. Dat mensen het gevoel hebben: we doen het niet alleen.’
Focus was voor de gemeente en ook voor Dennis persoonlijk een ‘stap in geloof’ vertelt hij. ‘Ik heb gezegd: “God, als het goed is voor onze gemeente, laat het dan doorgaan”. Ik hoop dat we onze identiteit zo zien dat het vanzelfsprekend is dat we getuige zijn van Jezus, waar we ook zijn. Dat zit nog niet in ons DNA op dit moment. Dat geldt ook voor mij persoonlijk: dat ik niet alleen intern, in de gemeente, maar ook extern een getuige ben. Niet iedereen is evangelist, maar iedereen is getuige, daar ging het over tijdens de eerste Focusavond. Dat hoop ik: dat elke gelovige in onze gemeente getuige wil zijn. Want wat wij van God hebben gekregen, willen we aan iedereen geven.’