Het jaar 2021 komt in beeld. Je hoopt toch ergens dat de dingen gaandeweg weer wat hun gewone gang zullen krijgen. Dat je weer eens een mooie predikantendag kunt organiseren, waar je een collega treft en een inspirerende speech hoort. Op de trainingen die wij blijven organiseren merk je hoe ontzettend goed het ons allemaal doet om in live-interactie met collega’s te theologiseren. Wij gaan daar in ieder geval mee door.
Maar goed, je durft het allemaal amper hardop uit te spreken. Sommigen zeggen dat we ons in moeten stellen op definitieve veranderingen, en dat we dus ook het kerkelijke leven en de prediking anders moeten organiseren en vormgeven. Anderen hebben daar minder fiducie in: kan het kerkelijke leven zonder samenkomen, zonder elkaar zien, zonder de live interactie waarin je de werking van levende woorden ondergaat, zonder de profaniserende werking van scherm en mediawetten? We zullen het zien.
Aan de ene kant zal ons programma van 2021 niet zo anders zijn. Paul Visser heeft vier regionale tafels met rond de 10 predikanten die meerdere keren bij elkaar komen, en dat is een vruchtbaar en veelbelovend format. Wij zullen blijven communiceren over prediking, en er een goed woord voor doen, en dus ook trainingen en studiedagen organiseren. Wim Dekker blijft leesmiddagen organiseren voor predikanten die samen willen doordenken over dragende theologische thema’s van nu. Binnenkort zullen we er uitgebreid over berichten.
En tegelijkertijd zit er ook echt ontwikkeling in ons institiuut. We merken hoezeer we toegroeien naar de andere afdelingen binnen de IZB (Focus, Dabar en Impact): gaat het in de aandacht voor kerkenraden, gemeentes, pioniersplekken en jongeren niet heel vaak over dezelfde thematieken? Is een preek op een pioniersplek inhoudelijk werkelijk zo anders als in een reguliere gemeente? Zijn de vragen van tijdgenoten andere vragen als die van kerkgangers? We groeien ook toe naar een beter beheer van ons materiaal: hoe kun je een digitiale omgeving maken waarin de podcasts, de interviews, de artikelen goed te vinden zijn. En: zouden we het misschien niet veel meer moeten hebben over missie? Over het uitleggen van de kernthema’s van het Evangelie aan tijdgenoten, Millenials, kritische veertigers die dreigen af te haken of dat al zijn? Ligt daar niet het eigene van IZB/Areopagus: predikanten toerusten in relevante en heldere taal over dat wat de traditie ons aanreikt? Daar krijg ik zin in, en daar hebben we als team ook energie voor en ideeen.
Een voorbeeld: Onderweg naar Bergentheim spraken we over het fascinerende EO-programma Wittewierum. We herinnerden ons hoe de onvergetelijke Dirk-Jan Bijker, met die hartstocht en eerlijkheid, samen met Michiel Gouman gesprekken voerde die op dat moment gevoerd moesten worden. Ik herinner me die serene plek, dat oude kerkje. De rust en de diepgang, de tijd voor trage vragen. Daar bleef ik voor thuis - ik meen dat het op zaterdagavond werd uitgezonden. Voor Cees Graafland die in zijn ziel liet kijken, bijvoorbeeld. Nu ja, mijmerden wij, zoiets moeten we doen. Dat doen we in zekere zin al: in interviews, in stijl van theologiseren, in Company of Preachers. Maar zouden we dat niet veel meer moeten organiseren en breder ontsluiten. Voor predikanten, maar ook voor kerkenraden, voor kringen. Het gebeurt allemaal al aan de tafels die we organiseren (in gemeentes en met collega’s). Maar het roept ook om een format van bredere toegankelijkheid. Hopelijk ga je er komend jaar meer van horen.
Een concrete vraag: We hopen drie, vier preektrainingen en studiedagen te ontwikkelen. Maar het is ook steeds wel een vraag: met welke thematiek dienen we collega’s werkelijk, als het gaat om prediking. De interviews met collega’s leren ons ook dat aanbod er qua vorm en inhoud ook echt naast kan zitten. Je helpt ons echt, wanneer je eens twee, drie thematieken mailt, waarvan jij merkt dat er om je heen intersse voor is, of juist irritatie en onvermogen. In ieder geval: iets waarover je verder wilt spreken in breder verband. Ik hoor graag van je (cma.vanekris@izb.nl).