Na twee jaar loopt het Focustraject in de St. Jansgemeente in Gouda richting het einde. Wat maakt het los? En hoe beleven gemeenteleden de bezinning op missionair gemeentezijn? We blikken terug met Joke van Boven (60). Joke is getrouwd, moeder van drie kinderen en werkzaam in de gezondheidszorg. Ze is al jaren lid van de St. Jansgemeente en deelnemer van een Bijbelkring die gebruik heeft gemaakt van het Focusmateriaal.
‘Als kring zijn we vanaf het begin aangesloten bij Focus. Het leek ons nuttig om met deze thema’s aan de slag te gaan, en ook goed om mee te doen met het project wat breed in de gemeente werd uitgezet. We waren ook wel benieuwd wat we als kring voor onze omgeving en voor de gemeente konden betekenen. Toch was er ook wel wat aarzeling bij sommigen. De meesten houden van gedegen Bijbelstudie: vers voor vers door de tekst, lekker in de Bijbel spitten met elkaar. We zagen wel dat dit materiaal anders is, en de tekst meer in hoofdlijnen bespreekt.’
Dat het materiaal anders is, leidde volgens Joke ook tot een andere sfeer in de kring. ‘We zijn al jaren samen als kring, en kennen elkaar al lang en goed. Toch kwamen er andere gesprekken op gang. We werden opener naar elkaar: het ging niet meer alleen om wat je in de Bijbel leest, maar ook over hoe je de lessen die je daar leert in praktijk brengt. Daardoor kwam de Bijbel ook wat dichterbij. Mensen werden zich meer bewust van de momenten dat je je geloof kunt delen in je eigen omgeving, en gingen die ervaringen met elkaar delen. En door dat te bespreken, konden we ook weer een stapje verder zetten in de invulling van ons geloofsleven. Daarvan durven we nu meer te delen met elkaar.’
Het Focustraject leverde op verschillende terreinen vernieuwing op. Zo kreeg in de kring van Joke het gebed een andere richting. ‘Bidden deden we al jaren, elke twee weken schreven we onze gebedspunten in een schriftje op, en op de volgende kringavond keken we dan of daar nog gebed voor nodig was. We merken dat we nu ook meer voor dingen buiten de gemeente bidden. We waren in ons gebed primair gericht op de gemeente: kerkenraad, predikanten, zieken, zendingswerkers. Nu staan er ook meer namen van mensen buiten de kerk in ons schrift.’ Ook persoonlijk merkt Joke dat ze zich nu meer bewust is van haar geloof tijdens haar werk. ‘Ik was nooit heel actief bezig met mijn geloof delen op de werkvloer. Nu nog steeds niet hoor, ik ben er echt niet op uit. Ik weet niet wat het is, maar soms komt het gesprek zomaar bij mijn geloof uit. Door persoonlijke omstandigheden, maar ook wel door het Focustraject, maak ik meer van zulke momenten mee.’
Ook in de gemeente leverde het Focustraject mooie initiatieven op, vertelt Joke. ‘Tijdens de Focusdiensten vertelde er altijd iemand iets over zichzelf aan de hand van de This-Time-Tomorrow-vragen. Onze gemeente is ontzettend groot, dus het is erg leuk om op zo’n manier iemand te leren kennen en voor die persoon te kunnen bidden. Voor de kring was het ook fijn om aan te kunnen sluiten bij de preken over de thema’s. Dat scheelde in de voorbereiding op onze eigen avond, zo heb je al wat achtergrond bij de tekst. Op zich zijn de thema’s van Focus niet nieuw, maar omdat er zoveel podium voor wordt gegeven krijgt het wel een andere lading.’
De corona-crisis gooide het tweede jaar wel veel roet in het eten. Diensten gaan anders en de ontmoeting met de gemeente blijft uit. ‘Ik ben wel heel blij dat ik op een kring zit’, zegt Joke. ‘Dat is nu echt een vangnet, ook voor andere kringleden. We zijn digitaal verdergegaan. Dat was niet makkelijk, maar wel nodig. We hebben ons vooral gericht op contact en gebed, voor elkaar en voor wat corona in de wereld losmaakt. Na de zomer hebben we de Focusgesprekken weer opgepakt. Wat ik vooral mis, is de kerk. Je hebt de gemeente zo hard nodig, om elkaar te ontmoeten en aan te moedigen. Wil je echt zichtbaar zijn als christenen, dan kan je zoveel meer als kerk.
Toch brengt de crisis ook goede dingen met zich mee. Joke: ‘Het helpt me echt om klein te denken. We móeten nu wel op onze eigen plek als christen zijn. Gelukkig hebben we in het Focustraject geleerd dat je op je eigen plek meer kan delen dan je dacht. Gewoon een luisterend oor, een kaartje of een bloemetje. Je hoeft niet meteen met het evangelie aan te komen. Onze blik op geloofsleven is verbreed: je kunt óveral je geloof beleven en delen. Maar onze blik is ook versmald. Zending is niet alleen ver weg, maar juist heel dichtbij. Focus heeft me geleerd om dichterbij huis mijn ogen en oren open te doen.’