Kinderen, jongeren en jongvolwassenen zijn bij missionair werk vaker meer in het vizier dan ouderen. Perron in Zoetermeer-Oosterheem, een relatief nieuwe wijk met 23.000 inwoners, heeft ook programmering voor 55+ers. Hoe dat zo? Een paar vragen aan Timo Hagendijk, pionier.
Hoe kwamen jullie in contact met deze doelgroep?
Timo: ‘Tijdens regulier overleg met verschillende sociale en culturele partners in de wijk vertelde ik over onze plannen voor Heempret, de Vakantie Bijbel Club, etc. De ouderenorganisatie Palet Welzijn vroeg of we ook wat voor ouderen konden doen. 'Zou het niet leuk zijn als we een beweegroute organiseren voor ouderen onder begeleiding van een beweegcoach? Hun ruimte was te klein om na afloop samen koffie te drinken. Zou de kerk een mogelijke locatie kunnen zijn?' Van ds. Piet de Jong (Rotterdam) heb ik geleerd dat je op vragen van buiten de kerk altijd 'ja' moet zeggen. Pas daarna moet je uitvogelen hoe je het gaat organiseren.’
Dus jullie gingen met elkaar in zee. Leverde het veel hoofdbrekens op?
‘Het ging eerlijk gezegd niet gelijk vanzelf. Het begon midden in de zomervakantie, maar dreigde meteen mis te lopen. Door een miscommunicatie stonden de mensen de eerste keer voor een gesloten deur. Vanuit mijn vakantieadres in Frankrijk kon ik via de app volgen hoe het werd opgelost. De tweede week werden de ouderen ontvangen met koffie, thee en zelfgebakken cake door één van de vrijwilligers. De ouderen waren verkocht. Veel van hen waren nog nooit in de kerk geweest. Dat je in de kerk zo gastvrij werd onthaald, terwijl je niet eens geloofde… Het was voor hen een openbaring.’
Na zes weken zaten de lessen er op. En toen?
‘De ouderen protesteerden. Zij wilden graag door. Ze genoten, zowel van de aandacht die de beweegcoach hen gaf, als van de gastvrijheid van de kerk. Al maanden komt er nu wekelijks een groep van zo'n 15 ouderen in de Oosterkerk samen, na een beweeg- of wandelroute van een uur. Ook is er sinds kort een app-groep onder de deelnemers gestart. Wie wil, wordt daaraan toegevoegd.’
Mooi staaltje van gastvrijheid. Heb je als pionier ook contact met hen?
‘Het heeft al bijzondere gesprekken opgeleverd. Soms gaat het alleen maar over 'koetjes en kalfjes'. Maar steeds vaker komt geloof en kerk ter sprake. Bijvoorbeeld een vrouw, waarvan haar man overleed door euthanasie. Zij leefde in de veronderstelling dat ze daar in de kerk niet over mocht praten… Ik vond het mooi om te laten zien dat we er voor haar zijn en om iets uit te leggen hoe God naar haar kijkt. Deze oudere kwam vervolgens op een vervolgactiviteit. Een maandelijks 'Na de Lunch concert', een pianoconcert. Want ze had gezegd: “Als er maar geen orgel wordt gespeeld, dat doet pijn aan mijn oren.’
Trekt dat belangstelling?
‘In het begin was zij de enige bezoeker. De keer daarop kon ze zelf niet, maar toen waren er maar liefst elf bezoekers. Zes bezoekers waren door haar naar de kerk gestuurd. Ook hier ontmoetten we veel ouderen die de kerk nog nooit van binnen hadden gezien.’
Corona gooit geen roet in het eten?
De Perronmeetings en de Alphacursus doen we online. De beweegclub ‘Fitte fifties’, elke maandag, loopt gewoon door, met inachtneming van de anderhalve meter. Zolang het kan houden we in het kader van eenzaamheidsbestrijding de inloopmiddag op dinsdag en de ontmoetingslunch op woensdag open. Ouderen vragen er om. Ze zien er naar uit. Het is mooi om er in deze tijd juist voor hen te kunnen zijn. Wie weet houden we na corona niet minder, maar juist meer mensen over.’