We hoeven in Nederland niet het wiel uit te vinden als het gaat om missionair kerk-zijn. In ons werk als missionaire kerkvernieuwers hebben we allerlei contacten met de wereldkerk, waar evengoed gezocht wordt naar vormen om het evangelie breder te delen dan met alleen geloofsgenoten. Zo ook in Praag, de Tsjechische hoofdstad, waar een netwerk van kleine wijkgemeenten is ontstaan. In deze kerk blijkt het heel vruchtbaar te zijn om te werken met triades.
Het doel van triades is om als volgeling van Jezus Christus te groeien in drie richtingen: up (naar God zelf), out (naar de ander) en in (binnen de gemeenschap). Deze groei maak je samen door, binnen een missionaire gemeenschap. Triades spelen daarin een belangrijke rol: het is een groepje van drie of vier mensen, die (twee)wekelijks bij elkaar komen en met elkaar delen wat zij meemaken in hun dagelijkse leven als Christen. Tijdens de ontmoetingen lezen ze de Bijbel, bidden ze met elkaar, delen ze wat hen bezighoudt en ondersteunen ze elkaar in het volgen van Christus. Binnen die ontmoeting is ruimte voor verdriet, vragen, schuldbelijden, het aanwijzen van verantwoordelijkheid én de lofprijzing van God.
Iedere triade kent één coördinator, die begeleid wordt vanuit de kerkgemeenschap. Binnen de triade kunnen makkelijk mensen aanschuiven, die op die manier ruimte krijgen om, in gesprek met geloofsgenoten, op een gelijkwaardige manier geestelijk door te ontwikkelen. Zo onstaat een laagdrempelige plek om nieuwe gelovigen mee naar toe te nemen, maar óók een betrouwbare plek voor ‘doorgewinterde’ christenen om zich te blijven oefenen in Woord, gebed, geloof en dienstbetoon.
Het werken met triades is in Nederland niet onbekend – met name in het christelijke studentennetwerk worden triades ingezet als middel om studenten samen te laten groeien in hun (geloofs)leven. Het is daarna helaas vaak voorbij, en triades hebben binnen veel Nederlandse kerken geen voet aan de grond gekregen. Dat is jammer, omdat het zo’n mooie manier is om onderling pastoraat, diaconaat en toerusting gestalte te geven. Ook voor predikanten zou het een mooi middel zijn om met anderen te kunnen delen wat er in hen leeft.
De inzet van triades ontstaat niet vanzelf: wil je als kerk hiermee aan de slag, dan zullen ook leiders daarin mee moeten doen. ‘Je kunt een ander niet opdragen om deel te nemen aan een triade terwijl je zelf beweert daar te druk voor te zijn. Maak het zelf eens mee, probeer het een jaar, en maak dan de balans op,’ adviseert de Praagse kerk. ‘En leg het niet op aan een ander. Het is één middel, dat voor sommigen heel goed werkt en voor anderen misschien minder. Maar wees je ervan bewust dat het wél echt kan helpen. Niet eens zozeer in missionair zijn, maar gewoon om als christenen met elkaar het leven te delen en te zoeken naar waar God in elkaars leven werkt.’
Dit artikel is ontstaan naar aanleiding van een inleiding van Tomás Grulich op de IZB-predikantendag. Tomás is voorganger en kerplanter in de regio van Praag. Samen met Leendert Wolters (GZB) en een aantal Tsjechische collega's was hij een weekend te gast in Nederland. Tijdens dat weekend wisselden IZB, GZB en Tsjechische kerkvernieuwingsbeweging 'Cesta Obnovy' ervaringen uit.