Zeer goed. Zo karakteriseert bijna twee derde van de dabaristen de zomer van 2021. En ruim een derde van de 112 jongeren die het evaluatieformulier hebben ingevuld, geeft de omschrijving ‘goed’. Bijna de helft zegt tijdens deze Dabarperiode te zijn gegroeid in geloof. Ook liefde en vrijmoedigheid namen toe. 

Het was natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn; de tegenvallers bleven de teams niet bespaard. ‘Smerige pannen’ bedierven de feestvreugde, anderen verzuchten dat het programma wel erg vol was ‘waardoor je eigenlijk geen tijd had om gewoon eens even te gaan zitten met campinggasten en met hen te kletsen.’ 

Dat elk nadeel zijn voordeel heeft, bleek ook tijdens deze Dabarzomer: ‘Na vijf jaar worden veel zaken gewoontes, dus vergeet je de focus te leggen. Gelukkig werd de eerste avond ingebroken in onze activiteitenruimte, dat zette de zaak weer op scherp.’ 

‘In je hoofd geloven’ 
Onderaan de streep blijkt dat de lijst met hoogtepunten veruit het langst is. Een greep uit de rijke oogst: ‘Tijdens een wildfietstocht heeft een man zijn hele ziel en zaligheid gedeeld.’ 
‘Jongeren die enthousiast vragen of we weer uit de Bijbel gaan lezen en daar iedere dag voor terug komen.’ 
‘Een gesprek over bidden met een meisje dat 0.0% kennis had over dit onderwerp.’ 
‘Er was een tiener die niks met geloof had maar toch naar de tienerclub bleef komen. En op de laatste dag, vol tranen, een bijbel in ontvangst heeft genomen. Ik heb nog contact met haar en ze liet vol trots zien dat ze hem boven op d’r kast heeft gezet zodat ze hem altijd kan zien.’ 
Een kind van 5 kreeg een kinderbijbel. ‘De ouders reageerden daar heel enthousiast op met: “Oh, wat leuk! Dank jullie wel, ik ga proberen om daar elke dag uit voor te lezen”.’ 
‘Een meisje vertelde dat ze niet mocht geloven van haar ouders, terwijl ze wel altijd naar de club kwam Een ander kind van de club zei: ''Maar dan kun je toch ook gewoon in je hoofd geloven...''. Ik vond het prachtig om te zien welke suggesties kinderen elkaar kunnen geven.’  
‘Ik moet ook denken aan de moeder die aan het einde van haar vakantie een gebakje voor alle teamleden kwam brengen waarbij ze met tranen in haar ogen vertelde hoe dankbaar ze was met het Dabarteam.’  

Eigen gemeente 
De betrokkenheid van de eigen gemeente liet een grote verscheidenheid zien. Driekwart van de respondenten gaf aan dat er voor het Dabarwerk gebeden werd in de dienst. In de helft van de gevallen verscheen er een berichtje in de weekbrief, een derde kreeg een reactie (in de vorm van een kaartje of berichtje) van gemeenteleden. 

Van de ondervraagden merkte 15 procent geen enkele betrokkenheid van de plaatselijke gemeente. ‘Daar is onze kerk denk ik te groot voor’, aldus een van de dabaristen, in een kennelijke poging het op te nemen voor de eigen gemeente. Iemand merkte op dat er ‘in stilte werd meegeleefd en vooral gebeden.’ Op de vraag ‘Zou je dat wat je hebt geleerd tijdens jouw Dabarperiode ook op de een of andere manier weer willen inzetten in je eigen gemeente?’ zegt ruim een derde te denken dat daar binnen de gemeente ook wel ruimte voor is. Opvallend genoeg weet een bijna even grote groep niet ‘of daar binnen de gemeente wel ruimte voor is’. 

De Dabarjongeren kregen onder meer de vraag voorgelegd waarin ze meer toerusting zouden willen hebben. Een van de reacties luidde: ‘Hoe om te gaan met vragen over Jezus en LGBT+’? Op hetzelfde terrein ligt de volgende ervaring: ‘Op een tieneravond zei een 14-jarige iets over de negatieve omgang van de Bijbel/christenen met homoseksualiteit. Ik vroeg waarom ze dit dacht.  Haar reactie was dat ze dit had gehoord en had gelezen. Op den duur vertelde ik over mijn homoseksuele geaardheid. We hadden er een goed gesprek over.’ 

Bekijk hier de film- en foto-impressie van Dabarseizoen 2021.