In Company of Preachers, de maandelijkse uitgave van IZB-Areopagus, is een terugblik opgenomen over de nasleep van een preek van ds. Paul Visser, in Middelburg, 10 oktober jl.
Bij de trainingen van Areopagus vragen we collega’s om een preek voor te leggen en in bespreking te geven. Elke keer heb ik daar respect voor en voelen we de noodzaak van prudentie op die momenten. Je bent kwetsbaar als je preekt, en zeker de blik van collega’s is vaak kritisch. Tegelijkertijd is dat een houding van geestelijk volwassenheid en professionaliteit: het vermogen tot zelf-kritiek, een analytisch perspectief ontwikkelen op je eigen preken, en leren van fouten. Fair enough, laten we dat ook zelf doen. In deze twee bijdragen doen we twee dingen. We zoeken naar collegailiteit en het honoreren van intenties en we benoemen de leerpunten die wij zelf de afgelopen weken geleerd hebben.
Lees hier onze terugblik.
We verwerken die leerpunten vervolgens in een bredere homiletische reflectie.
Lees hier ‘Preken in onrustige tijden’.
Spreken in gepolariseerde tijden heeft risico’s. Zwijgen ook. Wanneer doe je het één en wanneer doe je het ander, en waarom en hoe? We leggen die vragen voor aan collega’s, omdat een ieder die preekt, ook op lokaal en gemeenteleijk niveau, te maken heeft met deze dilemma’s, met deze communicatieve, culturele en theologische vragen. Het is ook een stuk om een punt te zetten achter een preek. Er komt steeds weer een nieuwe zondag, en een nieuwe noodzaak om de goede woorden te vinden. Misschien dat onze woorden rijper en preciezer worden doordat we zelfkritisch durven te reflecteren?