In de Hervormde gemeente Schoonhoven werd bij het laatste Focusblok ‘Gezonden door Jezus’ bij ieder gesprek één gemeentelid in de schijnwerpers gezet, die de les uit dat gesprek al lang in praktijk brengt. Eén van die gemeenteleden is Gert van Eckeveld (69), die al zijn hele leven gelooft ‘met hart en hand.’
Als internationaal chauffeur was hij weinig thuis, alleen in de weekenden. Tijd had hij weinig, tot hij met pensioen ging. Kort erna werd hij door de gemeente gevraagd om diaken te worden, inmiddels alweer vier jaar geleden. ‘Ik vind het hartstikke leuk om diaken te zijn’, vertelt Gert, ‘behalve het vergaderen. Dat is écht niets voor mij. Het moet gebeuren hoor, maar ik zit daar helemaal niet op mijn plek. Ik ben meer van de uitvoering, daar heb ik echt plezier in. Dus binnenkort stop ik als diaken, maar ik heb gevraagd of ik alsjeblieft de dingen mag blijven doen die ik al deed. Ze weten nu: hij gaat uit de kerkenraad, maar we mogen hem overal voor vragen. Ik heb toch de tijd en doe het graag.’
Diaken of niet, Gert is altijd in de weer. ‘Zodra ik een idee hoor, denk ik: dat kunnen wij ook met onze gemeente. Of dat nou sjaals breien of kaartjes sturen is, of dat iemand een kamer nodig heeft of het begeleiden van het ouderen-uitje van de kerk: ik regel het wel. En als andere mensen een idee hebben, kunnen ze ook bij me terecht. Ik heb de tijd, dus ik kan het wel doen en schakel er andere mensen bij in. Ik vind het fijn en vanzelfsprekend om dat te doen. Zorgen voor anderen is heel dankbaar werk.’
Als Gert vertelt waar hij zoal mee bezig is, blijft hij vertellen. Van het uitdelen tot GZB-boekjes tot het vullen van vakantietasjes voor kinderen die in armoede leven, en van cadeaubonnen voor de bakker verspreiden tot vakanties met verstandelijk beperkten. ‘Daarnaast zit ik zit al dertig jaar bij de werkgroep Oost-Europa uit onze gemeente. Met de werkgroep verzamelen we spullen en kleding, en als we een vrachtwagen vol hebben rijd ik ermee naar Roemenië of Rusland. Dat deed ik dus al toen ik nog werkte, dan ging mijn vrouw naar de vergaderingen en ik reed op en neer. Dat is zulk gaaf werk.’
De vraag wat hem beweegt om zo in de weer te zijn voor de kerk, vind Gert lastig te beantwoorden. ‘We doen nu met de gemeente het Focustraject. Bij veel wat daar langs komt denk ik: dit doen we toch altijd al? Het is eigenlijk heel simpel: je moet zorgen voor je medemens. Ik ben niet zo’n prater, en vind het moeilijk om uit te leggen wat ik geloof of dat allemaal te bespreken met anderen. Ik bid altijd, en met mensen die ik ken ben ik open over mijn geloof. Want geloven doe ik zeker. Ik ga iedere zondag naar de kerk, en deel het geloof met mensen die ik tegenkom. Ik denk niet dat je dat echt kan leren. Lang dacht ik dat dat niet goed genoeg was, dat ik geleerder moest zijn of op een hoger niveau moest geloven. Eigenlijk ben ik er pas laat achter gekomen dat dat allemaal niet nodig is. Ik geloof, en deel dat op mijn eigen niveau en op de momenten die bij mij passen. Het valt me gewoon in de voeten, op een manier die bij mij en mijn leven past. En dat is goed zo.’
In Schoonhoven werd naar Gert verwezen tijdens een toelichting op gesprek 6.3 uit het Focustraject: 'Geloven met hart en hand'. Bij dat gesprek worden handreikingen gegeven om ook zelf de handen uit de mouwen te steken, als je het idee hebt dat je daar nog in kunt groeien. Probeer ook (of misschien juist) in het groepsgesprek te ontdekken hoe je samen je geloof naar concrete handelingen kunt vertalen. Loop bijvoorbeeld een gebedswandeling door de buurt, of vraag aan een diaken uit jouw gemeente of je hen ergens mee kunt helpen. Liever meteen praktisch aan de slag? Op de website van de Protestantse Kerk kun je tips vinden om als kerk een rol te spelen in armoedebestrijding.