Eén van de Focusgesprekken is getiteld ‘Leerlingen zijn en leerlingen maken’, en gaat over de manier waarop gelovigen bij kunnen dragen aan de groei van nieuwe discipelen. Iemand die die opdracht heel letterlijk neemt, is Kees Codée (60) uit Schoonhoven. Hij is al jaren betrokken bij het jeugdwerk en de zondagsschool in zijn gemeente. ‘De worsteling van kinderen met geloofsvragen is niet heel anders dan die van volwassenen. De leefwereld wel.’
Iedere zondag na de dienst trekt Kees op met een groep kinderen van rond de 11 en 12 jaar. Ze zitten in groep 7 of 8, zijn open en nieuwsgierig en ze zitten vol vragen. Samen met een collega gaat Kees met hen in gesprek, over geloof, God, de Bijbel en hoe belangrijk Jezus is in hun leven. Wat hem drijft? ‘Ik vind het prachtig om de schat van het geloof, die in de Bijbel staat verwoord, met hen te delen en hen in de gelegenheid te stellen om dat te verbinden aan hun eigen leefwereld. We delen met elkaar onze ontdekkingen en ervaringen met de Bijbel, kijken hoe God in die verhalen en in ons eigen leven werkt. En, wat ik ook belangrijk vind: ik help ze te zoeken naar manieren om hun geloof ook te delen met de kinderen om hen heen.’
Want daar zijn ze zeker niet te jong voor, vindt Kees. ‘De meeste kinderen hebben, bewust of onbewust, al wel een keuze voor God gemaakt. Ze zijn op zoek, komen uit een christelijk gezin en zitten niet voor niets op zondagsschool. Hun worsteling is dezelfde als die van ons volwassenen: hoe laat je nou zien dat je gelooft? Hoe geef je daar woorden aan? Ik denk vaak met ze mee. Wat doe je als je je verjaardag viert, en er zijn ongelovige vriendjes. Bid je dan voor het eten? Lees je uit de Bijbel? En wie nodig je uit, alleen de populaire kinderen, of heb je ook oog voor iemand die minder vaak gevraagd wordt? Op zo’n manier probeer ik aan te sluiten bij hun leefwereld en ze te stimuleren om daar hun geloof handen en voeten te geven. En dat kan op een hele natuurlijke manier, met dingen die passen bij hun leeftijd en bij wat voor hen belangrijk is.’
Zelf probeert Kees dat ook te doen. ‘Ik wandel graag, en probeer dan zichtbaar te zijn als christen. Niet alleen als ik naar de kerk loop, maar ook op alle andere dagen. Aandacht hebben, voor wie je tegenkomt. Met beide benen op de grond staan en oog hebben voor je omgeving. Soms kom ik kinderen van de zondagsschool tegen. Dan maak ik altijd een praatje. Ik ben niet alleen op zondag meester Kees, maar íedere dag. Ze hebben altijd recht op mijn aandacht. Ik zie hen ook als mijn missionaire roeping. Ik vind het belangrijk om te laten zien dat het niet gek is om je geloof te delen, en om hen te leren over geloof te praten in hun eigen taal. Je kunt in een missionair leven niet knippen, en zeggen dat het hier begint en daar stopt. Je bent overal volgeling, en je kunt overal laten zien aan de ander wat God voor jou betekent.’
Inmiddels is Kees al zeker twintig jaar meester op de zondagsschool, en de eerste kinderen die hij had zijn inmiddels getrouwd, hebben belijdenis gedaan en sommigen zitten in de kerkenraad. Dat maakt hem dankbaar. ‘Het is heel bijzonder om te zien dat die kinderen van toen hun plek in de kerk hebben gevonden. Het mooie van dit werk is dat je steeds ziet dat God gewoon doorgaat, door de geslachten heen. De leefwereld is steeds anders, maar het Woord blijft en God laat niemand voor een dichte deur staan. Het is toch prachtig, om van zo dichtbij te zien dat het koninkrijk groeit, en dat je de volgende generatie tot voorbeeld kan zijn?’
Een advies voor jeugdwerk in andere kerken heeft Kees snel paraat. ‘Ga met kinderen in gesprek, in hun eigen taal en met een open Bijbel. Laat de Bijbel in hun eigen leefwereld spreken, dan groeien ze erin om God met hun omgeving te verbinden. Kom niet met theologische woorden, maar kom met je eigen woorden dichtbij hun wereld en hun hart. En: heb aandacht. Bouw een relatie op en zorg dat je betrouwbaar bent. Dan weten ze je te vinden en durven ze hun vragen en hun geloof met je te