‘Mijn hart gaat sneller kloppen van een kerk die pioniert, aanwezig is midden in de stad, zich aansluit bij de lokale en huidige context en daarbij een plek is voor iedereen.’ Met één volzin vat Corine Zonnenberg (32) samen wat haar motiveert om aan het werk te gaan als missionair pionier van Noorderlicht-Charlois in Rotterdam-Zuid, in de vacature die ontstond door het vertrek van Nathan Noorland. Ze heeft tien jaar Dabar in haar rugzak. ‘Op de camping heb ik geleerd hoe belangrijk het is om aanwezig te zijn, juist op plekken waar het helemaal niet vanzelfsprekend is om in God te geloven.’
Bijbelborrels
Corinne, nu nog werkzaam als teamleider Training en Toerusting bij Youth for Christ, groeide op in Hardinxveld-Giessendam. Aanvankelijk rondde ze de PABO-opleiding af, maar ze denkt niet dat er een onderwijzer in haar verloren is gegaan. ‘Nee, ik heb nooit met veel passie voor de klas gestaan; ik was meer verslingerd aan kerkelijk jongerenwerk of missionair werk.’ Ze begon in 2010 als coördinator van Rock Solid-tienerprogramma’s bij Youth for Christ en ging parttime theologie studeren, ‘om meer achtergrond te hebben bij wat ik schreef.’ Een paar jaar was ze jongerenwerker in de Hervormde gemeente Zevenhuizen, daarna keerde ze terug naar YfC. In 2017 haalde ze haar bachelor in Leuven en dit voorjaar rondde ze de masterstudie af aan de PThU in Amsterdam.
In het voorbijgaan begon ze als zzp’er met het ontwikkelen en uitvoeren van cursussen geloofsopvoeding, via kerken en scholen (www.bijbelborrels.nl) en publiceerde ze twee boeken, ‘Ik ben een Bijbelontdekker’ en ‘#Godtime’.
Relaties
Corine: ‘Al op jonge leeftijd ben ik tot geloof gekomen en betrokken geraakt bij missionair werk. Het Dabarwerk in Stavenisse was voor mij als tiener een ervaring buiten de vertrouwde christelijke bubbel. Dat waren, zeker in het begin, heftige ervaringen. De camping in Stavenisse kent een hoog percentage drank- en drugsgebruik; veel sociale problematiek. Er komen mensen die het hele jaar keihard werken in laaggeschoold werk en dan in de zomer een paar weken de teugels laten vieren. Mijn hart huilde, als ik dan ouders rond middernacht dronken op de dansvloer zag staan, terwijl hun kleine kinderen rondscharrelden. Elke jaar dat ik er kwam, raakte het me weer.’
Tien jaar achtereen koos ze bewust voor dezelfde camping, waarvan de helft als campingpastor. ‘Het bouwen aan relaties heeft betekenis voor missionair werk, dat heb ik daar gezien. Na zeven jaar begin je mensen goed te kennen en kun je voortborduren op eerdere ontmoetingen.’
Oefening
Ook daarom hecht Corine eraan om met haar gezin – drie kinderen, 9, 6 en 4 jaar - in Rotterdam te gaan wonen, in de pastorie van de Maranathakerk. Haar man heeft al ervaring met de Maasstad, als veldwerker van het Leger des Heils trekt hij veel op met dak- en thuislozen. Corine: ‘Rond de benoeming kwamen veel lijntjes samen, waardoor het besef groeide dat God ons roept om in Charlois te gaan werken. Tegelijk blijft het een stap in geloof, een oefening, in het vertrouwen dat Hij ons zal leiden.’
Rotterdam-Charlois heeft een gemêleerde bevolking. Er wonen mensen uit allerlei culturen en uiteenlopende sociale lagen; veel studenten en oud-studenten. ‘Juist de diversiteit spreekt me aan. Ik hoop dat er over een paar jaar een bloeiende gemeenschap ontstaat, van mensen die zich welkom weten bij God.’