‘Er stonden tweedehands stoelen in de kerk. Nou, dacht ik, dan zal er voor een tweede-kans mens als ik ook wel plaats zijn.’ Zomaar een flard uit een getuigenis van iemand die bij een pioniersplek haar thuis heeft gevonden. Een van de vele gouden momenten tijdens de Toer voor het Goede Doel, die zaterdag 3 juni werd gefietst, een rondje Huizen – Amsterdam – Lelystad – Huizen.
Fietsvriendelijker weer kon je bijna niet hebben, deze dag. Zon, aangename temperatuur, net niet té warm. Lekker windje. En dus begonnen de deelnemers bij de start in Huizen met veel vertrouwen aan de Toer. Voor sommigen was het een debuut, zoals een echtpaar uit Woudenberg. Of het tweetal uit Friesland. Er waren ook oude bekenden, iemand deed voor de zevende keer mee.
Van Huizen naar Amsterdam – een kilometer of 46 – is goed te doen, een opwarmertje zeg maar. De uitdaging was vooral om met zo’n groep ongeschonden de Noorderkerk in hartje stad te bereiken. Dat lukte, zij het met de nodige wachtmomenten vanwege het soms hectische verkeer. De drukte die een zonnige zaterdagochtend in de Jordaan met zich meebrengt, moet niet worden onderschat. De fietsers trokken veel bekijks van onder meer de bezoekers aan de Noordermarkt. Huh – die gasten gaan met fiets en al de kerk in? Ja, je moet wel erg veel geloofsvertrouwen hebben om je racefiets buiten durven te laten staan. En zo werden de rijwielen – bij elkaar goed voor een klein fortuin – gestald ín de kerk.
Daar hield predikant-pionier Dick Wolters een korte presentatie over zijn werk bij Huis voor de Ziel, het project in en rondom de Noorder. Een rasechte oudere Jordanese, Sophie, vertelde onbevangen wat deze plek voor haar betekende. Ze was niet met kerk en geloof grootgebracht, haakte ooit aan bij een High Tea en is nu present bij vrijwel elke activiteit. ‘Het heeft zoveel moois gebracht, elke dag heb ik wel bijzondere ontmoetingen, ook met God.’ Ze is visueel beperkt en was een keer bang om ’s avonds na een bezoek aan de kerk naar huis te lopen. ‘Maar ik voelde God heel dicht bij me. Alsof Hij mij de weg wees.’
‘Iedere avond’
Het contrast tussen de bruisende Jordaan met de volgende stop op de route, Lelystad, kon haast niet groter zijn. De polder, wat wil je - vlak, leeg, nauwelijks mensen op straat. Maar ook hier, vanuit pioniersplek Zuiderlicht, wordt gebouwd aan Gods Koninkrijk. Annemieke van den Dool, kinderwerker van het eerste uur, gaf samen met haar man Hans een inkijkje in de activiteiten die hier elke zaterdagochtend plaatsvinden. Eenvoudig, maar rijk gezegend. Filmpjes lieten ontroerende bijdragen zien van kinderen die op deze manier met het goede nieuws van Jezus in aanraking waren gekomen.
Neem nou dit eerlijke verhaal, van een kind uit een gezin waar het geloof bewust ver buiten de deur wordt gehouden: ‘Mijn zus gelooft niet in God, ik geloof wel in God – maar een klein beetje geloof ik niet in Hem. Iedere avond voor ik ga slapen praat ik met God.’ Sommige kinderen komen al 10 jaar of nog langer naar de kinderclub in het buurthuis. Het is duidelijk dat ze hier liefde en geborgenheid ervaren, die ze voor geen goud zouden willen missen.
Stoelen mee naar huis
En dan naar het start- en finishpunt: Huizen. De (rooms-katholieke) Vituskerk wordt verhuurd aan pioniersplek De Brug voor de zondagse en andere bijeenkomsten. Een huiselijk ingerichte ruimte, met zelfs een gezellig koffiehoekje. Voor mensen die aan het eind van hun salaris of uitkering nog een stuk maand over hebben is er een kastje met levensmiddelen.
Terwijl de fietsers zich tegoed deden aan een welverdiende warme maaltijd deelden enkele vaste bezoekers een stukje uit hun levensverhaal. Een overbuurvrouw ontdekte op een goede dag tot haar verrassing dat er activiteiten vanuit de kerk werden ontplooid. En nog wel protestants – daarmee kwam ook haar opvoeding weer terug. Ze maakte een moeilijke tijd door, was net gescheiden. ‘Ik kwam binnen en zag dat er allemaal tweedehands stoelen stonden. Nou, dacht ik, dan zal er ook wel plaats zijn voor een tweede-kans mens als ik.’ Ze voelt zich op meerdere manieren verbonden met deze plek. ‘God spreekt niet alleen door de preek, maar ook door de mensen hier.’
Die stoelen lijken trouwens wel symbool te staan voor de laagdrempeligheid van De Brug. Een lid van het pioniersteam: ‘Als mensen de stoelen lekker vinden zitten en thuis nodig hebben mogen ze ze gerust mee naar huis nemen, er komen vanzelf wel weer andere voor terug.’ Hoe relaxed wil je het hebben?
Geld is bij deze sponsortocht niet het hoofddoel, maar er is een mooi bedrag opgehaald – bijna 7.000 euro – dat wordt verdeeld over de drie projecten.
150 kilometer. 24 bikkels, onder wie één vrouw. 2 lekke banden. 1 kapotte fiets (gelukkig aan het eind van het traject). Maar vooral: veel bevlogen mensen en indrukwekkende verhalen.
Hieronder een selectie van de foto's:
