Twintigers zitten overal tussenin. Ze zijn te oud voor het jeugdwerk, en bij kringen vinden ze moeilijk aansluiting. Daarom besloot hervormd Voorthuizen met de IZB in zee te gaan. Maar liefst 45 twintigers deden mee aan de training Twenties-Four-Seven, veel meer dan verwacht. 'Door ervaringen van anderen te horen, word je sterker.’
Rond zes uur druppelen de eerste twintigers binnen in de schaars verlichte kantine van korfbalvereniging Spirit in Voorthuizen. Het ruim bemeten buffet staat al snel vol met pannen en schalen. ‘Als je niet afspreekt wie wat kookt, krijg je dus drie lasagnes en drie keer soep,’ zegt Petra lachend. ‘Maar wat maakt het uit?’ Als de deksels eraf gaan, komt er ook nog pastasalade met brood tevoorschijn. De zaal is inmiddels goed gevuld, met bord en bestek zetten de deelnemers zich rond de tafels. Op deze zondagavond wordt er niet gesport, maar gepraat. Dat kan bij Twenties-Four-Seven niet zonder eten, met de colafles op tafel.
Vier avonden had de IZB voorbereid, in Voorthuizen plakten ze er nog een avond voor. ‘Die ging over je identiteit in Christus, een gezamenlijke avond als start,’ licht Petra toe. ‘Wat moet je met een avond over roeping als je het niet eerst daarover hebt gehad?’ Daarna zijn ze voor de vier avonden in drie groepen uit elkaar gegaan, bij de groepsleider thuis. Per groep uiteindelijk twaalf tot veertien deelnemers. Petra leidde de groep met stellen en bijna-dertigers, Jos de middelste en Anne-Bertien de studenten. En altijd werd er eerst gegeten.
Vrij divers
Klaas is jeugdouderling in de hervormde gemeente Voorthuizen, die twee kerkgebouwen, twee wijken en twee predikanten kent. Vanouds is er actief jeugdwerk voor alle leeftijden. Klaas nam samen met een kerkelijke werker het initiatief om de IZB in de arm te nemen voor Twenties-Four-Seven. Een speciaal programma voor twintigers dus. Waarom? ‘Je weet niet goed wanneer jeugdwerk eindigt. Twintigers zitten overal tussenin, te oud voor het jeugdwerk, maar aansluiten bij de kringen vinden ze een te grote stap. Het ideaal om in de kerk jong en oud samen te laten optrekken is natuurlijk mooi, maar in de praktijk valt dat moeilijk te realiseren. Onderling zijn ze zelfs nog vrij divers, daarom hebben we ze opgesplitst in drie groepen op basis van leeftijd. Ik denk zelf dat ik gemakkelijk een van hen kan zijn, maar met mijn 41 jaar zien zij dat echt anders. Deze zomer was ik met een groep op reis naar Malawi, maar ik kon ze qua taalgebruik soms niet eens goed volgen.’
De deelnemers verzamelen zich staande rond de beamer en een man met gitaar. ‘We hebben Sjoerd er weer bij, gezellig,’ kondigt Jos aan. ‘Als je deze liederen veel zingt, gaat het vanzelf in je hart zitten,’ zegt Sjoerd. ‘Soms raakt God me tijdens het zingen. Dan gaat de knop om en raak ik in aanbidding. Als ik me helemaal op God richt, krijg ik soms kippenvel.’ Sjoerd heeft vier liederen uitgezocht, de deelnemers zingen ze moeiteloos mee, nog steeds staande. ‘Hebben we nog tijd?’ vraagt Sjoerd na het laatste lied. Er wordt geknikt door de leiding, en Sjoerd zet A thousand generations in.
Geluk als bijproduct
Jos opent de gesprekken met een persoonlijk verhaal naar aanleiding van Psalm 1. Een paar jaar geleden heeft hij zelf een kring opgezet. Hij kreeg het verlangen dat met anderen te delen, de diepgang en het samenzijn met leeftijdsgenoten deden hem veel. Hij wenst de twintigers toe dat ze nog mogen groeien in het persoonlijke contact. ‘Het programma van de IZB is mooi, maar het mag van mij nog wel een tandje dieper gaan. Dat je elkaar echt leert kennen, ook elkaars persoonlijke strijd.’ In tijden dat het wat minder met hem ging sprak Psalm 1 Jos bijzonder aan. Tijdens het wandelen luisterde hij naar een preek van Tim Keller. Die wil hij graag delen vanavond. Dat wij gelukkig zijn, is niet vanzelfsprekend. We kunnen in onze tijd het idee krijgen dat geluk vanzelf komt. Maar zo werkt het niet altijd. Geluk zit niet aan de oppervlakte, het moet van binnenuit komen. De boom in Psalm 1 staat buiten in de wind. Toch heeft hij de kracht om overeind te blijven, want hij heeft wortels die het water opzuigen. ‘We zongen net: God ik kijk naar u, want dan bezwijk ik niet. Toen ik dat voor het eerst zong, raakte het me diep.’ Geluk is een bijproduct, we krijgen het als we God zoeken.’
In een groepje praten we verder, zoals het op de avonden ook ging. Ze herkennen veel in wat Jos zegt over geluk. Als je je minder voelt, ga je dingen kopen op internet, vertelt een van de twee mannen. Ik vind de kringavonden ook wel een vorm van geluk, zegt de ander. ‘Het samen eten, en de gesprekken erna is echt mooi.’ Hij werkt al een wat jaren in de ggz, waar het geluk soms ver te zoeken is. ‘Dan moet ik even naar buiten kijken, waar de zon schijnt.’ Alle vier waren ze niet meer betrokken bij een groep of activiteit in de kerk. ‘Na Youth Alpha en belijdeniscatechisatie niet meer, dat kwam ook door mijn studie,’ zegt een deelneemster. De anderen knikken. ‘Bij een gewone kring drink je om acht uur koffie, en dan ga je praten. Dat samen eten is dan toch heel anders.’ ‘Dan zit je met allemaal oudere mensen.’
Herkenning
Eén is er naar Twenties-Four-Seven gekomen om te ontdekken wat het geloof voor hem kan betekenen. ‘Ik ben gelovig omdat mijn ouders me erin hebben opgevoed. De thema’s op de vier avonden vond ik wel een beetje veel op elkaar lijken. Als we zoals Jos wil meer de diepte in zouden gaan, dan moet je wel van jezelf weten dat je gelooft. Anders zegt discipelschap je niet zo veel, of: geloof delen met anderen.’ Voor de vervolgkring die na de zomer zal starten hebben ze zelf een lijstje thema’s gemaakt: werkdruk en geloof, de vijf talen van liefde, hoe je Gods stem kan verstaan, staan bovenaan. Een groot verschil met de zondagse kerkdienst ervaren ze niet. ‘Daar zingt Sjoerd ook wel eens.’ Het verschilt ook per dienst. Hier vinden ze toch meer herkenning bij elkaar.
Het is tijd om te wisselen. In nieuwe groepjes duiken ze nog wat dieper in de dingen die Jos heeft aangedragen. ‘De wortels van die boom, eigenlijk werken deze kringen ook zo. Door van anderen ervaringen te horen, word je sterker.’ Op de gespreksvraag ‘Heeft de Heere het hoogste gezag in je leven of gebruik ik God om mijn doelen te behalen?’ wordt even flink gekauwd. ‘Als je vraagt om Gods hulp bij een tentamen, dan gebruik je hem voor een goed resultaat, toch? Terwijl je echt zelf moet leren.’ Het gesprek gaat verder over de telefoon. Er zou veel minder depressie onder jongeren zijn zonder dat ding. Maar ja, je kunt moeilijk zonder, er staan ook veel nuttige functies op.
Anne-Bertien sluit de avond af met gebed, maar eerst moet ze nog iets kwijt. ‘Toen we plannen maakten voor TwentiesFourSeven werd gezegd: het zou mooi zijn als er twintig meedoen. Nee hoor, zeiden wij, we gaan ervoor bidden, dan zul je zien. Het werden er 45. Nu gaan we met drie kringen verder, en we willen nog een nieuwe starten. Misschien hebben we te klein van God gedacht, maar we zijn er dankbaar voor.’
Tekst: Arie Kok
Wilt u in uw gemeente ook met Twenties-Four-Seven aan de slag? De IZB organiseert een train-de-traineravond om gespreksleiders toe te rusten op donderdagavond 19 september 2024 in Amersfoort. Wij kunnen ook deze avond in uw eigen gemeente (in-company) geven. Info en aanmelding klik hier of neem contact op via toerusting@izb.nl / 033-4611949 en vraag naar Agnes van Haaften.